Του Φαήλου Μ. Κρανιδιώτη*
Όλες οι σοβαρές χώρες έχουν ξεχωριστό μισθολόγιο, ξεχωριστό ασφαλιστικό σύστημα και σύστημα υγείας και διάφορα προνόμια για το προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων. Οι λόγοι είναι διάφοροι. Καταρχάς αποτελούν κίνητρα προσέλκυσης για ένα λειτούργημα, λειτούργημα είναι, με υψηλή επικινδυνότητα, που δεν έχει ωράριο, με πολλές υπερωρίες -στην Ελλάδα τουλάχιστον-, στο μεγαλύτερο μέρος τους απλήρωτες, με συχνές, πολυήμερες απουσίες από την οικογένεια και με αποστολή, αν χρειαστεί, την υπέρτατη θυσία. Μόνον η Αστυνομία και το Λιμενικό, μαζί με τις Ένοπλες Δυνάμεις, έχουν αυτήν την αποστολή, που αποτελεί την απόλυτη υπέρβαση, να θυσιαστούν αν χρειαστεί για την Πατρίδα, οι μεν για την εσωτερική ασφάλεια, οι δε για την εξωτερική ασφάλεια των Ελλήνων. Όλοι οι άλλοι κινδυνεύουν το πολύ να γλιστρήσουν ή να τρυπηθούν με συνδετήρα.
Ακόμη και στην εκπαίδευση οι Ένοπλες Δυνάμεις δεν θα παύσουν ποτέ να πληρώνουν φόρο αίματος. Δείτε την Πολεμική Αεροπορία μας, τι τίμημα έχει πληρώσει σε νέους ανθρώπους στην εκπαίδευση, στις αναχαιτίσεις του προαιώνιου εχθρού και στις κατασβέσεις πυρκαγιών. Εκτός από κίνητρο προσέλκυσης υποψήφιων στελεχών στις Στρατιωτικές Σχολές, είναι λοιπόν και ζήτημα ηθικής τάξης η παροχή αυτής της ιδιαίτερης μισθολογικής και όχι μόνο μεταχείρισης. Οι προκινδυνεύοντες αποτελούν μέρος της ελίτ, της αληθούς αριστοκρατίας του Έθνους και ως τέτοιοι πρέπει να αντιμετωπίζονται, ως ένδειξη Τιμής, ώστε να υπάρχει και συνεχές κίνητρο των αρίστων να επιλέξουν να φορέσουν τη στολή, χειριζόμενοι οπλικά συστήματα αξίας εκατομμυρίων και διοικώντας συνετά και εκπαιδεύοντας αποτελεσματικά τα παιδιά των Ελλήνων.
Και σημειώστε πως οι Στρατιωτικοί είναι οι μόνοι σε όλο το Δημόσιο που υφίστανται διαρκή και αυστηρή αξιολόγηση. Χαριστικά δεν υπάρχει περίπτωση να πετάς μαχητικό ή να κουμαντάρεις φρεγάτες, υποβρύχια, άρματα μάχης, πυραύλους, ούτε υπάρχει «βύσμα» να σου δώσει ψυχικές και σωματικές δυνάμεις να γίνεις Αλεξιπτωτιστής ή Βατραχάνθρωπος και η ζωή στην προκάλυψη, στα φυλάκια, στα πλοία του Στόλου δεν είναι εύκολη. Η Παιδεία, το έχω γράψει, πρέπει να είναι η πρώτη γραμμή Εθνικής Άμυνας, αφού, μαζί με την οικογένεια, είναι ο πρώτος χώρος διαμόρφωσης εθνικής πατριωτικής συνείδησης. Με τα χάλια που έχει σήμερα, λόγω της συνδικαλιστικής αθλιότητας, της μηδενιστικής πανούκλας και της woke ατζέντας που έχει μολύνει την Παιδεία, μόνο αυτό δεν συμβαίνει και επαφίεται στην τήρηση του όρκου τους από κάποιους ευσυνείδητους εκπαιδευτικούς. Όμως δεν μπορούν να αμείβονται το ίδιο με αυτούς που έχουν ως αποστολή να θυσιαστούν και ενίοτε θυσιάζονται.
Ο εκπαιδευτικός έχει σταθερό ωράριο, σχεδόν τέσσερις μήνες πληρωμένες διακοπές. Μακάρι μια μέρα να μπορούμε να αμείβουμε τους πάντες βασιλικά, αλλά ως τότε πρέπει να ιεραρχούμε τα πράγματα. Και έχω φυσικά την άποψη πως θα πρέπει να εφαρμοστεί στην παιδεία η ίδια πειθαρχία, ιεραρχικός έλεγχος και αξιολόγηση που υπάρχει στις Ένοπλες Δυνάμεις. Με ξεπερνάει η ιδέα πως οι καθηγητές που είδα με τα μάτια μου το 2008 να συνοδεύουν ολόκληρες τάξεις μαθητών τους στις διαδηλώσεις, προτρέποντας τα παιδιά να πετάξουν πέτρες στους «μπάτσους» δεν έχουν απολυθεί, πληρώνονται το ίδιο με τους συναδέλφους τους που δεν διαπράττουν τέτοιες αθλιότητες και έχουν την απαίτηση να έχουν την ίδια μισθολογική μεταχείριση με τους προκινδυνεύοντες στην Άμυνα.
Σε αυτή την ελίτ των αρίστων, από άποψη μισθολογικής, κινήτρων, θα πρέπει να ενταχθούν και όσοι σε ερευνητικά κέντρα των ΑΕΙ αναπτύσσουν νέες τεχνολογίες, που εφαρμοζόμενες θα αναπτύξουν νέα σύγχρονα όπλα, θεραπείες ασθενειών, καινοτομίες σε οποιονδήποτε επιστημονικό και οικονομικό τομέα, καθιστώντας τη χώρα πρωτοπόρα στην έρευνα και την ανάπτυξη τέτοιων τεχνολογιών. Το «όλα ίσωμα» δεν είναι πολιτική και από κάπου πρέπει να αρχίσουμε, μετά την αθλιότητα των επί Μνημονίων τριπλών μειώσεων στους Στρατιωτικούς, οι μόνοι που τις υπέστησαν σε τέτοιο βαθμό, που πολλούς τους οδήγησε στην εξαθλίωση και τα τελευταία χρόνια στη ραγδαία μείωση του ενδιαφέροντος των νέων για τις Στρατιωτικές Σχολές. Αποκορύφωμα, πέρυσι να μείνουν ασυμπλήρωτες εκατοντάδες θέσεις, γεγονός το οποίο δεν μπορεί να έχει ως θεραπεία το να κατεβάσουμε τα στάνταρντ και να εισάγονται κουμπούρες. Η ορθή επιλογή είναι αυτή, η αύξηση των κινήτρων, όπως σε όλες τις σοβαρές συμμαχικές μας χώρες.
Πιθανόν στην Ουγκάντα να ακολουθούν άλλο μοντέλο, αλλά δεν νομίζω πως μας ενδιαφέρει αυτό το μοντέλο προσέλκυσης, με παράθυρο συμπλήρωσης εισοδήματος από διαφθορά, αυθαιρεσίες κ.λπ., και μεταχείρισης των στελεχών. Και επειδή πουθενά στον κόσμο δεν υπάρχει Στρατός, Ναυτικό ή ΠΑ γερόντων, δεν μπορούσαμε να παραμείνουμε αδιάφοροι στη ραγδαία μείωση των ενδιαφερομένων για τις Στρατιωτικές Σχολές και στις ομαδικές παραιτήσεις από το ΠΝ.
Μαζί όμως με τα μισθολογικά κίνητρα θα πρέπει να προβληθεί η τεράστια παράδοση και προσφορά των Ενόπλων Δυνάμεων, με επισκέψεις των σχολείων σε στρατιωτικές μονάδες, όπου θα ενημερώνονται και θα παρακολουθούν επιδείξεις, καθώς και με επισκέψεις και ομιλίες Αξιωματικών στα σχολεία, με προβολή βίντεο από την εκπαίδευση και την Ιστορία των Ενόπλων Δυνάμεων, καθώς και προβολή των πεσόντων ηρώων μας. Τις δραμαμίνες και τον κουβά νερό στο πρόσωπο για τους άπλυτους επίορκους εκπαιδευτικούς που θα σεληνιαστούν τις κάνω εγώ δωρεά στο υπουργείο Παιδείας, μαζί με την μπογιά για να συμπληρωθεί ξανά το Εθνικής στον τίτλο του.
*Δικηγόρος, πρόεδρος της ΝΕΑΣ ΔΕΞΙΑΣ
ΠΗΓΗ: antinews.gr
